مردی به دروغ مدعی شد كه یك هزار دینار از امام حسن(علیه‌السلام) طلبكار است، اختلاف آنان به

دادگاه كشیده شد، شریح قاضی كه قاضی دادگاه بود به امام عرض كرد: شما قسم می‌خورید كه

بدهكار نمی‌باشید؟ امام مجتبی(علیه‌السلام) فرمود: اگر او سوگند یاد كند كه از من طلب دارد به او

می‌دهم .

شریح به مدعی گفت: بگو بالله الذی،لا اله اله هو عام الغیب والشهاده؛ به آن خدایی كه خدایی جز او نیست، آگاه به

پنهان و آشكار است من از او طلب دارم .

امام فرمود: خیر این جور سوگند یاد نكن، بلكه بگو به خدا قسم كه تو به من این پول را بدهكار می‌باشی.

آن مرد نیز به همین نحو قسم خورد و پول را گرفت ولی هنگامی كه از جا بلند شد به زمین خورد و از دنیا رفت .

از امام پرسیدند: چرا اجازه ندادید آنطور قسم بخورد؟

فرمود: اگر با آن عبارت خدا را به یكتایی ستایش می‌كرد ممكن بود خداوند به بركت ستایش وی، خدا را

به یكتایی سوگند، دروغش را ببخشد و آن مانع كیفر قسم دروغش گردد .

منبع: مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 7 .